панто́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. панто́нны панто́нная панто́ннае панто́нныя
Р. панто́ннага панто́ннай
панто́ннае		 панто́ннага панто́нных
Д. панто́ннаму панто́ннай панто́ннаму панто́нным
В. панто́нны (неадуш.)
панто́ннага (адуш.)		 панто́нную панто́ннае панто́нныя (неадуш.)
панто́нных (адуш.)
Т. панто́нным панто́ннай
панто́ннаю		 панто́нным панто́ннымі
М. панто́нным панто́ннай панто́нным панто́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

панто́нны понто́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панто́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пантонаў; які складаецца з пантонаў. Пантонная рота. □ Пасля фарсіравання Проні нашымі сапёрамі была наведзена цераз водны рубеж пантонная пераправа. «Звязда».

•••

Пантонны мост гл. мост.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пласкадоннае судна, якое служыць апорай для наплаўнога моста, якіх-н. часовых збудаванняў.

2. Плывучы мост.

Навесці п. цераз раку.

|| прым. панто́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пантонны парк

т. 12, с. 51

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

понто́нный панто́нны;

понто́нный мост панто́нны мост;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pontonowy

пантонны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schíffbrücke

f -, -n

1) панто́нны мост

2) трап

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мост, -а, М -сце, мн. масты́, масто́ў, м.

1. Збудаванне для пераходу або пераезду цераз раку, канал, чыгунку і г.д.

Чыгуначны м.

Пантонны м.

2. перан. Тое, што служыць звяном сувязі паміж кім-, чым-н.

Паветраны м.

3. У спорце: пастава, пры якой цела выгнута грудзямі ўверх з апорай на далоні і ступні.

4. Частка шасі аўтамашыны (спец.).

5. Планка, на якой замацоўваецца рад штучных зубоў у зубным пратэзе.

|| памянш. мо́сцік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1—3 знач.) і масто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м. (да 1 знач.).

|| прым. маставы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мост м. Brücke f -, -n;

панто́нны мост Pontónbrücke [pɔn´tõ:-] f;

а́рачны мост Bógenbrücke f;

віся́чы мост Hä́ngebrücke f;

пад’ёмны мост Zúgbrücke f;

◊

паве́траны мост Lúftbrücke f;

спалі́ць масты́ (за сабо́й) álle Brücken (hínter sich) ábbrechen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)