панта́ч
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
панта́ч |
пантачы́ |
| Р. |
пантача́ |
пантачо́ў |
| Д. |
пантачу́ |
пантача́м |
| В. |
пантача́ |
пантачо́ў |
| Т. |
пантачо́м |
пантача́мі |
| М. |
пантачы́ |
пантача́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
панта́ч, -ча́ м. (олень) панта́ч
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
панта́ч (олень) панта́ч, -ча́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
панта́ч, ‑а, м.
Высакародны або плямісты алень з пантамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)