пантары́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пантары́м пантары́мы
Р. пантары́ма пантары́маў
Д. пантары́му пантары́мам
В. пантары́м пантары́мы
Т. пантары́мам пантары́мамі
М. пантары́ме пантары́мах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пантары́м

(ад гр. pan, -ntos = усё + фр. rime = рыфма)

верш, усе радкі якога спалучаны пантарыфмай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)