пантапо́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пантапо́н
Р. пантапо́ну
Д. пантапо́ну
В. пантапо́н
Т. пантапо́нам
М. пантапо́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пантапо́н, -ну м., фарм. пантопо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пантапон 5/131, гл. Амнапон

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пантапо́н

(ад гр. pan, -ntos = усё + opion = опій)

сумесь салянакіслых солей алкалоідаў опію, якая змяшчае каля 50 % марфіну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пантопо́н фарм. пантапо́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)