пангалі́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пангалі́н |
пангалі́ны |
| Р. |
пангалі́на |
пангалі́наў |
| Д. |
пангалі́ну |
пангалі́нам |
| В. |
пангалі́на |
пангалі́наў |
| Т. |
пангалі́нам |
пангалі́намі |
| М. |
пангалі́не |
пангалі́нах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пангалі́н
(малайск. pengoling)
млекакормячае атрада пангалінавых; яшчар, які водзіцца ў Афрыцы і Паўд. Азіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
панголи́н зоол. пангалі́н, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)