панакла́дваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. панакла́дваю панакла́дваем
2-я ас. панакла́дваеш панакла́дваеце
3-я ас. панакла́двае панакла́дваюць
Прошлы час
м. панакла́дваў панакла́двалі
ж. панакла́двала
н. панакла́двала
Загадны лад
2-я ас. панакла́двай панакла́двайце
Дзеепрыслоўе
прош. час панакла́дваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

панакла́дваць сов., см. панаклада́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панакла́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Тое, што і панакладаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панаклада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і панакла́дваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што і чаго.

1. Накласці на што-н. ці куды-н. вялікую колькасць чаго-н.

П. дроў на машыны.

2. Аблажыць многіх падаткамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накла́сть сов. (наложить, наполнить) прост. накла́сці, мног. панаклада́ць, панакла́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нави́ть сов.

1. наві́ць, мног. панавіва́ць; накруці́ць, мног. панакру́чваць; намата́ць, мног. панамо́тваць;

2. (изготовить витьём) наві́ць, мног. панавіва́ць;

3. прост. (о волосах) заві́ць, мног. пазавіва́ць;

4. обл. (укласть на воз) накла́сці, мног. панаклада́ць, панакла́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наложи́ть сов.

1. в разн. знач. налажы́ць;

наложи́ть ка́мень на до́ску налажы́ць ка́мень на до́шку;

наложи́ть ка́льку на чертёж налажы́ць ка́льку на чарцёж;

наложи́ть повя́зку налажы́ць павя́зку;

наложи́ть гипс налажы́ць гіпс;

наложи́ть взыска́ние налажы́ць спагна́нне;

наложи́ть резолю́цию налажы́ць рэзалю́цыю;

2. (накласть) накла́сці, мног. панаклада́ць, панакла́дваць;

наложи́ть дров в пе́чку накла́сці дроў у печ;

◊

наложи́ть на себя́ ру́ки налажы́ць на сябе́ ру́кі;

наложи́ть (свою́) печа́ть (на кого, что), наложи́ть (свой) отпеча́ток (на кого, что) налажы́ць (свой) адбі́так (на каго, што);

наложи́ть ру́ку (ла́пу) (на что) налажы́ць руку́ (ла́пу) (на што).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)