панаву́чваць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
панаву́чваю |
панаву́чваем |
| 2-я ас. |
панаву́чваеш |
панаву́чваеце |
| 3-я ас. |
панаву́чвае |
панаву́чваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
панаву́чваў |
панаву́чвалі |
| ж. |
панаву́чвала |
| н. |
панаву́чвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
панаву́чвай |
панаву́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
панаву́чваўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
панаву́чваць сов. (о многих) научи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
панаву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Навучыць чаму‑н. усіх, многіх. Казіміру было сумна, бо ён тут здружыўся з народам, прывык да яго, і цяпер не хацелася пакідаць і гэтых мілых дзяўчатак, якіх ён панавучваў сапраўднай рабоце ў сябе ў бухгалтэрыі. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
научи́ть сов. навучы́ць, мног. панаву́чваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)