паміра́нне гл. памерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паміра́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. паміра́нне
Р. паміра́ння
Д. паміра́нню
В. паміра́нне
Т. паміра́ннем
М. паміра́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паміра́нне ср. умира́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паміра́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. паміраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паміра́нне н Stérben n -s; Ábsterben n (прыроды)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паме́рці, -мру́, -мрэ́ш, -мрэ́; -мро́м, -мраце́, -мру́ць; памёр, -ме́рла; -мры́; зак.

1. Перастаць жыць.

Маці даўно памерла.

П. ад ран.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Знікнуць, спыніцца (кніжн.).

Справа нашых бацькоў не памрэ.

|| незак. паміра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. паміра́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умира́ние паміра́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

umieranie

н. паміранне; кананне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

угаса́ние

1. згаса́нне, -ння ср.;

2. згаса́нне, -ння ср.;

3. паміра́нне, -ння ср., кана́нне, -ння ср.; см. угаса́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мор ’павальная смерць, эпідэмія’ (ТСБМ; віл., Сл. ПЗБ). Укр. мір, рус. мор, польск. mór, в.-луж. mór, чэш. тог, славен. mór ’тс’; серб.-харв. мор ’паміранне’, макед. мор ’мор, чума’, балг. морът, ст.-слав. моръ ’зараза, язва’. Прасл. morъ < mer‑ti ’паміраць’. І.‑е. адпаведнікі: літ. mãras, maraĩ ’мор, чума’, ст.-інд. maras, māras ’смерць, мор’ (Бернекер, 2, 80; Фасмер, 2, 651).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)