памі́нкі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. памі́нкі
Р. памі́нак
Д. памі́нкам
В. памі́нкі
Т. памі́нкамі
М. памі́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

памі́нкі, -нак.

Абрадавы абед у памяць памерлага пасля хаўтур або праз пэўны тэрмін з дня смерці.

Запрашаць родных на п.

Справіць п. па кім-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памі́нкі ед. нет поми́нки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памі́нкі, ‑нак; адз. няма.

Абрадавы абед у памяць памёршага пасля хаўтур або праз пэўны тэрмін са дня смерці. Заплаканая ўдава і сваякі запрашалі на памінкі. Самуйлёнак. — Пане Жукоўскі! — нечакана для самога сябе сказаў Андрэй. — У нас сёння памінкі па бацьку. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Памінкі 8/72—73, 352; 9/362; 10/153

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

памінкі

т. 12, с. 33

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Памі́нкі ’абрадавы абед у памяць памёршага пасля хаўтур або праз пэўны тэрмін са дня смерці’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Касп., Шат.), памі́нькі ’тс’ (Сл. ПЗБ), памі́н ’тс’ (Нас.). Рус. поми́нки, укр. поми́нки. Да памінаць, ітэратыўнай формы ад помніць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паміна́нне н., памі́нкі мн. Tótenfeier f -, -en, Gedénkfeier f; Léichenschmaus m -es, -schmäuse

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

поми́нки памі́нкі, -нак ед. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wake​2 [weɪk] n. памі́нкі, хаўту́ры; паніхі́да

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)