паміна́ць гл. памянуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паміна́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. паміна́ю паміна́ем
2-я ас. паміна́еш паміна́еце
3-я ас. паміна́е паміна́юць
Прошлы час
м. паміна́ў паміна́лі
ж. паміна́ла
н. паміна́ла
Загадны лад
2-я ас. паміна́й паміна́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час паміна́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паміна́ць несов., в разн. знач. помина́ть;

◊ п. до́брым сло́вам — помина́ть до́брым сло́вом;

не п. лі́хам — не помина́ть ли́хом;

~на́й як зва́лі — помина́й как зва́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паміна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

1. Разм. Успамінаць. [«Буржуй»:] — Вы ўжо старое не памінайце: што было, таго няма. Лынькоў. Па мястэчку — Гвардыян ведае — часта памінаюць яго імя. Зарэцкі.

2. Маліцца за ўпакой памёршых. Поп скорагаворкай памінаў імёны забітых. Мікуліч.

3. Спраўляць памінкі, удзельнічаць у памінках. Але гэты наш першы хлеб, Хлеб, з якім паміналі братоў, Сустракалі з няволі сясцёр... Не забудзецца век. Танк.

•••

Не памінай (не памінайце) ліхам — не ўспамінаць блага. [Ніна:] — Бывайце здаровы, не памінайце ліхам. Лобан.

Памінай як звалі — уцячы, збегчы, знікнуць бясследна. За восень у балота так наліло, што ў поцемках можна шуснуцца ў прорву — і памінай як звалі. Дуброўскі.

Памінаць (успамінаць) добрым словам — успамінаючы, добра адзывацца аб кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памяну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -мяну́ты і -нёны (да 1 знач.); зак.

1. каго-што. Успомніць, упамянуць у размове (разм.).

П. дабром каго-н.

2. каго (што). Наладзіць, справіць чые-н. памінкі.

П. нябожчыка.

3. У вернікаў: памаліцца за ўпакой памерлых.

|| незак. паміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Памінай як звалі (перан.: бясследна знік, прапаў; разм.); наз. паміна́нне, -я, н. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

успаміна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да успомніць, успамянуць.

•••

Не ўспамінай (не ўспамінайце) ліхам — тое, што і не памінай (не памінайце) ліхам (гл. памінаць).

Успамінаць добрым словам — тое, што і памінаць добрым словам (гл. памінаць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паміна́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да памінаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памяну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце.

Зак. да памінаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паміна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. памінаць (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памі́н, ‑у, м.

Дзеянне паводле дзеясл. памінаць (у 2 знач.).

•••

Няма (і) ў паміне гл. няма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)