паме́сны, -ая, -ае (кніжн.).

Які мае адносіны да валодання зямлёй і да карыстання ёю на аснове феадальных правоў.

П. лад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паме́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паме́сны паме́сная паме́снае паме́сныя
Р. паме́снага паме́снай
паме́снае		 паме́снага паме́сных
Д. паме́снаму паме́снай паме́снаму паме́сным
В. паме́сны (неадуш.)
паме́снага (адуш.)		 паме́сную паме́снае паме́сныя (неадуш.)
паме́сных (адуш.)
Т. паме́сным паме́снай
паме́снаю		 паме́сным паме́снымі
М. паме́сным паме́снай паме́сным паме́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паме́сны ист. поме́стный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паме́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да памесця. Памесныя землі. // Які валодае памесцем. Памеснае дваранства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паме́сны

1. гіст Feudál-, Gútsbesitzer-, Land-;

2.:

царк паме́сны сабо́р ínnenkirchliches Konzíl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Памесны прыказ

т. 12, с. 32

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сабо́р, -а; -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -у. Сход, з’езд (спец.).

Царкоўны с.

Памесны с. (з’езд служыцеляў хрысціянскай царквы).

2. -а. Галоўная або вялікая царква ў горадзе, манастыры.

Кафедральны с.

|| прым. сабо́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыка́з, ‑а, м.

Гіст. Установа, якая ведала асобнай галіной кіраўніцтва ў Маскоўскай дзяржаве 16–17 стст. Манастырскі прыказ. Пасольскі прыказ. Памесны прыказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поме́стный ист. маёнткавы, маянтко́вы, дваро́вы, паме́сны;

поме́стное дворя́нство паме́снае двара́нства.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dworski

1. прыдворны;

2. памесны;

3. уст. добра выхаваны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)