памара́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
памара́нка |
памара́нкі |
| Р. |
памара́нкі |
памара́нак |
| Д. |
памара́нцы |
памара́нкам |
| В. |
памара́нку |
памара́нак |
| Т. |
памара́нкай
памара́нкаю |
памара́нкамі |
| М. |
памара́нцы |
памара́нках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
памара́нка,
гл. памаране.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
поморя́нка памара́нка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
памара́не, ‑ран; адз. памаранін, ‑а, м.; памаранка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. памаранкі, ‑нак; ж.
Жыхары памор’я.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)