паліэ́др

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паліэ́др паліэ́дры
Р. паліэ́дра паліэ́драў
Д. паліэ́дру паліэ́драм
В. паліэ́др паліэ́дры
Т. паліэ́драм паліэ́драмі
М. паліэ́дры паліэ́драх

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паліэ́др м., архит. полиэ́др

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паліэ́др, ‑а, м.

Спец. Геаметрычнае цела, абмежаванае з усіх бакоў плоскімі многавугольнікамі; шматграннік.

[Ад грэч. polyedros — мнагагранны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліэдр

т. 12, с. 13

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

паліэ́др

(гр. polyedros = мнагагранны)

геаметрычнае цела, абмежаванае з усіх бакоў плоскімі многавугольнікамі; шматграннік (напр. куб, паралелепіпед, прызма).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

полиэ́др мат. паліэ́др, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)