паліты́чны, -ая, -ае.
1. гл. палітыка.
2. Дзяржаўна-прававы.
Палітычная арганізацыя грамадства.
П. лад.
3. Тактычны і лоўкі, умелы ў абыходжанні, дыпламатычны (разм.).
П. чалавек.
|| наз. паліты́чнасць, -і, ж. (да 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
паліты́чны
1. полити́ческий;
~ная барацьба́ — полити́ческая борьба́;
п. лад — полити́ческий строй;
2. разг. полити́чный;
п. чалаве́к — полити́чный челове́к;
○ ~ная смерць — полити́ческая смерть;
п. кры́зіс — полити́ческий кри́зис
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
паліты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які звязаны з палітыкай (у 1 знач.); заснаваны на палітыцы. Палітычная барацьба. Палітычная актыўнасць мае. Палітычная партыя. □ Замест абразоў на сценах вісела некалькі плакатаў і партрэтаў выдатных палітычных дзеячоў. Колас. Камісар пакінуў упраўленне палітычнай прапаганды фронту, каб прасачыць за пераправай. Лынькоў. // Дзяржаўны, грамадзянска-прававы. Палітычная ўлада. □ Прыгонныя сяляне ў галіне ўсякіх палітычных правоў былі выключаны абсалютна. Ленін.
2. Які мае адносіны да палітыкі (у 3 знач.). Палітычны зняволены. Палітычная ссылка. / у знач. наз. паліты́чны, ‑ага, м.; паліты́чная, ‑ай, ж.
3. Уст. Дыпламатычны, прадбачлівы. Васіль .. уголас не выказаў свае думкі, бо .. быў чалавек палітычны і спрытны. Колас. // Умела разлічаны (аб учынках, паводзінах і пад.). Палітычнае абыходжанне.
•••
Палітычная смерць гл. смерць.
Палітычная эканомія гл. эканомія.
Палітычны крызіс гл. крызіс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
палі́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
1. Дзейнасць органаў дзяржаўнай улады і дзяржаўнага кіравання, якая адлюстроўвае грамадскі лад і эканамічную структуру краіны, а таксама дзейнасць грамадскіх класаў, партый і інш. класавых арганізацый, грамадскіх груповак, якая вызначаецца іх інтарэсамі і мэтамі.
Міжнародная п.
П. мірнага суіснавання.
2. Падзеі і пытанні грамадскага, дзяржаўнага жыцця.
Цікавіцца палітыкай.
Бягучая п.
3. Характар дзеянняў, накіраваных на дасягненне таго, што вызначае адносіны з людзьмі (разм.).
Хітрая п. ў вас, мы яе навылёт бачым.
|| прым. паліты́чны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Палітычная актыўнасць мас.
П. дзеяч.
Палітычныя навукі.
П. кругагляд.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
паліты́чна прысл, паліты́чны polítisch;
займа́цца паліты́чнай дзе́йнасцю polítisch tätig sein;
паліты́чна маласвядо́мыя лю́дзі polítisch wénig bewánderte [gebíldete] Ménschen, únpolitische Léute
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
вае́нна-паліты́чны вое́нно-полити́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
ідэ́йна-паліты́чны иде́йно-полити́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
грама́дска-паліты́чны обще́ственно-полити́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
мара́льна-паліты́чны мора́льно-полити́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
міжнаро́дна-паліты́чны междунаро́дно-полити́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)