паліты́чны, -ая, -ае.

1. гл. палітыка.

2. Дзяржаўна-прававы.

Палітычная арганізацыя грамадства.

П. лад.

3. Тактычны і лоўкі, умелы ў абыходжанні, дыпламатычны (разм.).

П. чалавек.

|| наз. паліты́чнасць, -і, ж. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паліты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паліты́чны паліты́чная паліты́чнае паліты́чныя
Р. паліты́чнага паліты́чнай
паліты́чнае		 паліты́чнага паліты́чных
Д. паліты́чнаму паліты́чнай паліты́чнаму паліты́чным
В. паліты́чны (неадуш.)
паліты́чнага (адуш.)		 паліты́чную паліты́чнае паліты́чныя (неадуш.)
паліты́чных (адуш.)
Т. паліты́чным паліты́чнай
паліты́чнаю		 паліты́чным паліты́чнымі
М. паліты́чным паліты́чнай паліты́чным паліты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паліты́чны

1. полити́ческий;

~ная барацьба́ — полити́ческая борьба́;

п. лад — полити́ческий строй;

2. разг. полити́чный;

п. чалаве́к — полити́чный челове́к;

○ ~ная смерць — полити́ческая смерть;

п. кры́зіс — полити́ческий кри́зис

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паліты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які звязаны з палітыкай (у 1 знач.); заснаваны на палітыцы. Палітычная барацьба. Палітычная актыўнасць мае. Палітычная партыя. □ Замест абразоў на сценах вісела некалькі плакатаў і партрэтаў выдатных палітычных дзеячоў. Колас. Камісар пакінуў упраўленне палітычнай прапаганды фронту, каб прасачыць за пераправай. Лынькоў. // Дзяржаўны, грамадзянска-прававы. Палітычная ўлада. □ Прыгонныя сяляне ў галіне ўсякіх палітычных правоў былі выключаны абсалютна. Ленін.

2. Які мае адносіны да палітыкі (у 3 знач.). Палітычны зняволены. Палітычная ссылка. / у знач. наз. паліты́чны, ‑ага, м.; паліты́чная, ‑ай, ж.

3. Уст. Дыпламатычны, прадбачлівы. Васіль .. уголас не выказаў свае думкі, бо .. быў чалавек палітычны і спрытны. Колас. // Умела разлічаны (аб учынках, паводзінах і пад.). Палітычнае абыходжанне.

•••

Палітычная смерць гл. смерць.

Палітычная эканомія гл. эканомія.

Палітычны крызіс гл. крызіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліты́чны

(гр. politikos)

1) звязаны з палітыкай;

2) дзяржаўны, грамадска-прававы;

п. лад — форма арганізацыі дзяржаўнай улады ў краіне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

палі́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Дзейнасць органаў дзяржаўнай улады і дзяржаўнага кіравання, якая адлюстроўвае грамадскі лад і эканамічную структуру краіны, а таксама дзейнасць грамадскіх класаў, партый і інш. класавых арганізацый, грамадскіх груповак, якая вызначаецца іх інтарэсамі і мэтамі.

Міжнародная п.

П. мірнага суіснавання.

2. Падзеі і пытанні грамадскага, дзяржаўнага жыцця.

Цікавіцца палітыкай.

Бягучая п.

3. Характар дзеянняў, накіраваных на дасягненне таго, што вызначае адносіны з людзьмі (разм.).

Хітрая п. ў вас, мы яе навылёт бачым.

|| прым. паліты́чны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Палітычная актыўнасць мас.

П. дзеяч.

Палітычныя навукі.

П. кругагляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паліты́чна прысл, паліты́чны polítisch;

займа́цца паліты́чнай дзе́йнасцю polítisch tätig sein;

паліты́чна маласвядо́мыя лю́дзі polítisch wénig bewánderte [gebíldete] Ménschen, únpolitische Léute

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вае́нна-паліты́чны вое́нно-полити́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ідэ́йна-паліты́чны иде́йно-полити́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грама́дска-паліты́чны обще́ственно-полити́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)