паліпла́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паліпла́н |
паліпла́ны |
| Р. |
паліпла́на |
паліпла́наў |
| Д. |
паліпла́ну |
паліпла́нам |
| В. |
паліпла́н |
паліпла́ны |
| Т. |
паліпла́нам |
паліпла́намі |
| М. |
паліпла́не |
паліпла́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паліпла́н м., ав. полипла́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
полипла́н ав. паліпла́н, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)