палі́павы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
палі́павы |
палі́павая |
палі́павае |
палі́павыя |
| Р. |
палі́павага |
палі́павай
палі́павае |
палі́павага |
палі́павых |
| Д. |
палі́паваму |
палі́павай |
палі́паваму |
палі́павым |
| В. |
палі́павы (неадуш.)
палі́павага (адуш.) |
палі́павую |
палі́павае |
палі́павыя (неадуш.)
палі́павых (адуш.) |
| Т. |
палі́павым |
палі́павай
палі́паваю |
палі́павым |
палі́павымі |
| М. |
палі́павым |
палі́павай |
палі́павым |
палі́павых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
палі́павы, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да паліпа, з’яўляецца паліпам. Паліпавае ўтварэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
поли́пный зоол., мед. палі́павы, палі́пны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
палі́пны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Тое, што і паліпавы. Паліпныя арганізмы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)