паліга́мія, -і, ж. (спец.).

Форма шлюбу ў некаторых плямён і народаў пры якой мужчына можа мець некалькі жонак; мнагашлюбнасць.

|| прым. паліга́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паліга́мія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. паліга́мія
Р. паліга́міі
Д. паліга́міі
В. паліга́мію
Т. паліга́міяй
паліга́міяю
М. паліга́міі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паліга́мія ж. полига́мия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паліга́мія, ‑і, ж.

Спец.

1. Мнагашлюбнасць; мнагамужжа і мнагажонства.

2. У жывёл: спароўванне самца на працягу аднаго сезону з некалькімі самкамі.

3. Існаванне на адной расліне двухполых кветак побач з аднаполымі.

[Ад грэч. polý — многа і gámos — шлюб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палігамія,

мнагашлюбнасць у этнаграфіі.

т. 11, с. 556

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

палігамія,

мнагашлюбнасць у раслін і жывёл.

т. 11, с. 556

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Палігамія (у раслін) 8/52

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Палігамія (у этнаграфіі) 8/52; 10/175

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Палігамія (у жывёл) 6/601; 8/52

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

паліга́мія ж. антр. Polygamíe f -, Vielweiberéi f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)