палігамі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
палігамі́чны |
палігамі́чная |
палігамі́чнае |
палігамі́чныя |
| Р. |
палігамі́чнага |
палігамі́чнай
палігамі́чнае |
палігамі́чнага |
палігамі́чных |
| Д. |
палігамі́чнаму |
палігамі́чнай |
палігамі́чнаму |
палігамі́чным |
| В. |
палігамі́чны (неадуш.)
палігамі́чнага (адуш.) |
палігамі́чную |
палігамі́чнае |
палігамі́чныя (неадуш.)
палігамі́чных (адуш.) |
| Т. |
палігамі́чным |
палігамі́чнай
палігамі́чнаю |
палігамі́чным |
палігамі́чнымі |
| М. |
палігамі́чным |
палігамі́чнай |
палігамі́чным |
палігамі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
палігамі́чны полигами́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
палігамі́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Тое, што і палігамны. Палігамічныя расліны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
палігамі́чны антр. polygám; víelweibisch
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
polygám
a паліга́мны, палігамі́чны, мнагашлю́бны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)