паліга́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паліга́мны паліга́мная паліга́мнае паліга́мныя
Р. паліга́мнага паліга́мнай
паліга́мнае		 паліга́мнага паліга́мных
Д. паліга́мнаму паліга́мнай паліга́мнаму паліга́мным
В. паліга́мны (неадуш.)
паліга́мнага (адуш.)		 паліга́мную паліга́мнае паліга́мныя (неадуш.)
паліга́мных (адуш.)
Т. паліга́мным паліга́мнай
паліга́мнаю		 паліга́мным паліга́мнымі
М. паліга́мным паліга́мнай паліга́мным паліга́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паліга́мны полига́мный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паліга́мны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да палігаміі. Палігамныя птушкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліга́мія, -і, ж. (спец.).

Форма шлюбу ў некаторых плямён і народаў пры якой мужчына можа мець некалькі жонак; мнагашлюбнасць.

|| прым. паліга́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

полига́мный паліга́мны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палігамі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і палігамны. Палігамічныя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

polygám

a паліга́мны, палігамі́чны, мнагашлю́бны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)