паліва́льшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паліва́льшчык паліва́льшчыкі
Р. паліва́льшчыка паліва́льшчыкаў
Д. паліва́льшчыку паліва́льшчыкам
В. паліва́льшчыка паліва́льшчыкаў
Т. паліва́льшчыкам паліва́льшчыкамі
М. паліва́льшчыку паліва́льшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паліва́льшчык м. полива́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паліва́льшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца паліўкай, паліваннем чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полива́льщик паліва́льшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паліва́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да палівальшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)