паля́рніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паля́рніца паля́рніцы
Р. паля́рніцы паля́рніц
Д. паля́рніцы паля́рніцам
В. паля́рніцу паля́рніц
Т. паля́рніцай
паля́рніцаю		 паля́рніцамі
М. паля́рніцы паля́рніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паля́рніца ж. поля́рница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паля́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Удзельнік палярных экспедыцый, работнік палярных станцый.

|| ж. паля́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поля́рница паля́рніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)