паля́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Удзельнік палярных экспедыцый, работнік палярных станцый.

|| ж. паля́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паля́рнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паля́рнік паля́рнікі
Р. паля́рніка паля́рнікаў
Д. паля́рніку паля́рнікам
В. паля́рніка паля́рнікаў
Т. паля́рнікам паля́рнікамі
М. паля́рніку паля́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паля́рнік м. поля́рник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паля́рнік, ‑а, м.

Даследчык палярных краін, удзельнік палярных экспедыцый, зімоўшчык палярнай станцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поля́рник паля́рнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)