паля́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паля́рны паля́рная паля́рнае паля́рныя
Р. паля́рнага паля́рнай
паля́рнае		 паля́рнага паля́рных
Д. паля́рнаму паля́рнай паля́рнаму паля́рным
В. паля́рны (неадуш.)
паля́рнага (адуш.)		 паля́рную паля́рнае паля́рныя (неадуш.)
паля́рных (адуш.)
Т. паля́рным паля́рнай
паля́рнаю		 паля́рным паля́рнымі
М. паля́рным паля́рнай паля́рным паля́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паля́рны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да полюса (у 1 і 2 знач.), звязаны з дзейнасцю на полюсе, каля полюса.

П. клімат.

Палярная станцыя.

Палярныя групы атамаў.

2. перан. Цалкам супрацьлеглы каму-, чаму-н. (кніжн.).

Палярныя погляды.

3. Звязаны з наяўнасцю дадатных ці адмоўных зарадаў (спец.).

Палярныя групы атамаў.

|| наз. паля́рнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паля́рны в разн. знач. поля́рный;

~ная зо́на — поля́рная зо́на;

п. клі́мат — поля́рный кли́мат;

~ныя хара́ктары — поля́рные хара́ктеры;

○ п. дзень — поля́рный день;

~ная ноч — поля́рная ночь;

п. круг — поля́рный круг;

~нае ззя́нне — поля́рное сия́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паля́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да полюса (у 1 знач.). Палярныя краіны. Палярныя льды. // Уласцівы для полюса. Палярны клімат. Палярная пурга. // Звязаны з даследаваннем полюса або раёнаў, якія прылятаюць да полюса. Палярная станцыя. Палярны лётчык. // Састаўная частка некаторых батанічных або заалагічных назваў. Палярны мядзведзь. Палярная сава. Палярная вярба.

2. Спец. Звязаны з наяўнасцю дадатных або адмоўных зарадаў. Палярныя групы атамаў.

3. перан. Цалкам супрацьлеглы. Палярныя погляды.

•••

Палярнае ззянне гл. ззянне.

Палярная ноч гл. ноч.

Палярны дзень гл. дзень.

Палярны круг гл. круг.

[Ад лац. polaris — палярны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паля́рны геагр polár, Polár-;

паля́рная экспеды́цыя Polárexspedition f -, -en;

Паля́рная зо́рка астр Polárstern m -(e)s, -e;

паля́рны круг геагр Polárkreis m -es

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паля́рны

(с.-лац. polaris)

1) які знаходзіцца на полюсе або ў раёне полюса (напр. п-ая станцыя, п. дзень);

2) перан. супрацьлеглы (напр. п-ыя погляды).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Паля́рны ’які мае адносіны да полюса’, перан. ’цалкам процілеглы’ (ТСБМ). З польск. polarny або рус. поля́рный. Апошнія з нов.-лац. polāris < polus (гл. Фасмер, 3, 322).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паля́рны

(с.-лац. polaris)

1) які знаходзіцца на полюсе або ў раёне полюса (напр. п-ая станцыя, п. дзень);

2) перан. супрацьлеглы (напр. п-ыя погляды).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пераме́нна-паля́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пераме́нна-паля́рны пераме́нна-паля́рная пераме́нна-паля́рнае пераме́нна-паля́рныя
Р. пераме́нна-паля́рнага пераме́нна-паля́рнай
пераме́нна-паля́рнае		 пераме́нна-паля́рнага пераме́нна-паля́рных
Д. пераме́нна-паля́рнаму пераме́нна-паля́рнай пераме́нна-паля́рнаму пераме́нна-паля́рным
В. пераме́нна-паля́рны (неадуш.)
пераме́нна-паля́рнага (адуш.)		 пераме́нна-паля́рную пераме́нна-паля́рнае пераме́нна-паля́рныя (неадуш.)
пераме́нна-паля́рных (адуш.)
Т. пераме́нна-паля́рным пераме́нна-паля́рнай
пераме́нна-паля́рнаю		 пераме́нна-паля́рным пераме́нна-паля́рнымі
М. пераме́нна-паля́рным пераме́нна-паля́рнай пераме́нна-паля́рным пераме́нна-паля́рных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

палярны дзень

т. 12, с. 26

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)