паляні́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. паляні́ка
Р. паляні́кі
Д. паляні́цы
В. паляні́ку
Т. паляні́кай
паляні́каю
М. паляні́цы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паляні́ка ж., бот. полени́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паляні́ка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

Травяністая паўночная расліна з цёмна-чырвонымі духмянымі ягадамі. прыдатнымі для яды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паляні́ка ’травяністая паўночная расліна з цёмна-чырвонымі духмянымі ягадамі, прыдатнымі да яды’ (ТСБМ). З рус. полени́ка ’куст і ягады Rubus arcbicus’. Паводле Даля (3, 258), ад поле.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

полени́ка ж., бот. паляні́ка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)