паляну́ць

‘пальнуць - знішчыць агнём каго-небудзь, што-небудзь; стрэльнуць’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паляну́ палянё́м
2-я ас. паляне́ш паленяце́
3-я ас. паляне́ паляну́ць
Прошлы час
м. паляну́ў паляну́лі
ж. паляну́ла
н. паляну́ла
Загадны лад
2-я ас. паляні́ паляні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час паляну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Палядзе́ць ’паглядзець’ (Янк., Шн. 2, Сл. ПЗБ), паляну́ць зак. (Бяльк., Сл. ПЗБ), палянь ’паглядзі’ (Грыг.). З паглядзець у выніку знікнення ‑г‑ (гл. Карскі, 1, 371).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)