паляне - Пошук

Паля́не

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

	мн.
Н.	Паля́не
Р.	Паля́н Паля́наў
Д.	Паля́нам
В.	Паля́не
Т.	Паля́намі
М.	Паля́нах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паля́не

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, множны лік, множналікавы

	мн.
Н.	паля́не
Р.	паля́н
Д.	паля́нам
В.	паля́н
Т.	паля́намі
М.	паля́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паля́не, -ля́н ист. поля́не

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паля́не, ‑ян.

Усходнеславянскае племянное аб’яднанне, якое ў 6–9 ст. займала тэрыторыю лесастэпавага Прыдняпроўя паміж вусцямі Дзясны і Росі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паляне

т. 12, с. 25

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Паля́не ’ўсходнеславянскае племянное аб’яднанне’ (ТСБМ). Рус. поля́не, ст.-рус. полянинъ, мн. л. поляне, польск. polanie — назва племені ў Вялікапольшчы. Ад pole з суф. ‑an‑in‑ (параўн. SP, 1, 130) (гл. Фасмер, 3, 322).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паля́на

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Паля́на
Р.	Паля́ны
Д.	Паля́не
В.	Паля́ну
Т.	Паля́най Паля́наю
М.	Паля́не

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Бор-Паля́на

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Бор-Паля́на
Р.	Бор-Паля́ны
Д.	Бор-Паля́не
В.	Бор-Паля́ну
Т.	Бор-Паля́най Бор-Паля́наю
М.	Бор-Паля́не

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паля́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	паля́на	паля́ны
Р.	паля́ны	паля́н
Д.	паля́не	паля́нам
В.	паля́ну	паля́ны
Т.	паля́най паля́наю	паля́намі
М.	паля́не	паля́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

застракаце́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ці́ць; зак.

Пачаць стракацець.

На паляне застракацелі кветкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Verbum