паля́начка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паля́начка |
паля́начкі |
| Р. |
паля́начкі |
паля́начак |
| Д. |
паля́начцы |
паля́начкам |
| В. |
паля́начку |
паля́начкі |
| Т. |
паля́начкай
паля́начкаю |
паля́начкамі |
| М. |
паля́начцы |
паля́начках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паля́начка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Памянш.-ласк. да паляна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паля́на, -ы, мн. -ы, -ля́н, ж.
Невялікая, адкрытая прастора сярод лесу, хмызняку.
|| памянш. паля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. і памянш.-ласк. паля́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)