паля́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паля́к паля́кі
Р. паля́ка паля́каў
Д. паля́ку паля́кам
В. паля́ка паля́каў
Т. паля́кам паля́камі
М. паля́ку паля́ках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паля́к,

гл. палякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ *Паля́к, поляк ’вялікі гаршчок з двума вушкамі на 1–1,5 пуда жыта’ (Вярэн.). Рус. смал. полячишка ’маленькі гаршчок’. Прыставачны дэрыват ад ляк© ’глыбокі гліняны гаршчочак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

поля́к паля́к, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Pole [pəʊl] n. паля́к; по́лька

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Póle

m -n, -n паля́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Polak

м. паляк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Pole

[poʊl]

n.

паля́к -а m., по́лька f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Lach

м. лях; паляк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Polish

[ˈpoʊlɪʃ]

1.

adj.

по́льскі

2.

n.

1) паля́к -а m., по́лька f.

Are you Polish? — Ці вы паля́к?

2) по́льская мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)