палюбо́ўна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
палюбо́ўна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

палюбо́ўна нареч. полюбо́вно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палюбо́ўна прысл. gütlich, im Gúten;

ско́нчыць спра́ву палюбо́ўна éine Sáche güttlich [im Gúten] erlédigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

палюбо́ўны, -ая, -ае.

Заснаваны на ўзаемнай згодзе, дружалюбны, мірны.

Палюбоўная здзелка.

Дамовіліся палюбоўна (прысл.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

полюбо́вно нареч. палюбо́ўна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

polubownie

палюбоўна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

amicably

[ˈæmɪkəbli]

adv.

прыя́зна, палюбо́ўна; мі́рна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

schíedlich

~ und fríedlich — па-сябро́ўску, палюбо́ўна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

amicable

[ˈæmɪkəbəl]

adj.

прыя́зны, міралю́бны; палюбо́ўны, мі́рны

to settle a quarrel in an amicable way — зала́дзіць сва́рку палюбо́ўна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

чу́біць, чублю, чубіш, чубіць; незак., каго.

Разм. Тузаць каго‑н. за валасы; біць, лупцаваць. [Насця:] — Не смейце лгаць, а то ўзлуюся І буду чубіць вас — вось так! Колас. [Дробаў:] — Я ж — палюбоўна, па шчырасці... Яшчэ і кажуць так: хто каго любіць, той таго і чубіць. Ракітны. / у вобразным ужыв. І зараз зноў ён [Фантанаў] шэфа чубіць, Каб даў камандзіроўку на Чукотку ці ў Караганду... Валасевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)