палыха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. палыха́нне
Р. палыха́ння
Д. палыха́нню
В. палыха́нне
Т. палыха́ннем
М. палыха́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

палыха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. палыхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)