палы́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
палы́нны |
палы́нная |
палы́ннае |
палы́нныя |
| Р. |
палы́ннага |
палы́ннай
палы́ннае |
палы́ннага |
палы́нных |
| Д. |
палы́ннаму |
палы́ннай |
палы́ннаму |
палы́нным |
| В. |
палы́нны (неадуш.)
палы́ннага (адуш.) |
палы́нную |
палы́ннае |
палы́нныя (неадуш.)
палы́нных (адуш.) |
| Т. |
палы́нным |
палы́ннай
палы́ннаю |
палы́нным |
палы́ннымі |
| М. |
палы́нным |
палы́ннай |
палы́нным |
палы́нных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
палы́нны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і палыновы. Хто вас, прыветныя госцейкі сінія вузкіх палос, Пам на лугі, на палеткі палынныя кінуў, занёс? Васілёк. Да гаркаватага палыннага настою далучыўся пах сакавітай зелені. Беразняк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
палы́н, -у́, м.
Эфіраносная расліна з дробнымі кветкамі, з моцным пахам і горкім смакам.
|| прым. палы́нны, -ая, -ае і палыно́вы, -ая, -ае.
П. пах.
Палыновая настойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
piołun, ~u
м.
1. бат. палын (Artemisia absinthium L.);
2. палынны настой;
3. перан. горыч
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)