пало́мніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пало́мніца пало́мніцы
Р. пало́мніцы пало́мніц
Д. пало́мніцы пало́мніцам
В. пало́мніцу пало́мніц
Т. пало́мніцай
пало́мніцаю		 пало́мніцамі
М. пало́мніцы пало́мніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пало́мніца ж., прям., перен. пало́мница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пало́мніца, ‑ы, ж.

Жан. да паломнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пало́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Багамолец, які вандруе па святых мясцінах.

|| ж. пало́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. пало́мніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пало́мница пало́мніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pilgrim

[ˈpɪlgrɪm]

n.

1) пілігры́м -а m.; пало́мнік -а m., пало́мніца f.; багамо́лец-ьца m., багамо́лка f.

2) вандро́ўнік, падаро́жнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)