пало́мніца ж., прям., перен. пало́мница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пало́мніца, ‑ы, ж.

Жан. да паломнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паломнік назоўнік | мужчынскі род

Багамолец, які вандруе па святых мясцінах.

|| жаночы род: паломніца.

|| прыметнік: паломніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пало́мница пало́мніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

pilgrim

[ˈpɪlgrɪm]

n.

1) пілігры́м -а m.; пало́мнік -а m., пало́мніца f.; багамо́лец-ьца m., багамо́лка f.

2) вандро́ўнік, падаро́жнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)