пало́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пало́льнік пало́льнікі
Р. пало́льніка пало́льнікаў
Д. пало́льніку пало́льнікам
В. пало́льнік пало́льнікі
Т. пало́льнікам пало́льнікамі
М. пало́льніку пало́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пало́льнік м., с.-х. поло́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пало́льнік, ‑а, м.

Прылада для разрыхлення глебы і ачысткі пасеваў ад пустазелля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поло́льник (орудие) с.-х. пало́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

weeder

[ˈwi:dər]

n.

1) пало́льніца f.; пало́льнік -а m.

2) прыла́да для прапо́лкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)