палма

Том: 23, старонка: 404.

img/23/23-404_2102_Палма.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

па́лм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. па́лм па́лмы
Р. па́лма па́лмаў
Д. па́лму па́лмам
В. па́лм па́лмы
Т. па́лмам па́лмамі
М. па́лме па́лмах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Poém

n -s, -e палма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Vólksdichtung

f -, -en наро́дная палма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Héldenepos

n -, -epen гераі́чная палма; былі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Па́льма ’паўднёвае вечназялёнае дрэва з высокім прамым ствалом і кронай з перыстых або веерападобных лістоў’. З польск. palma ’тс’. Ст.-бел. пальма (палма) (пач. XVII ст.) < ст.-польск. palma < лац. palma (Булыка, Лекс. запазыч., 148).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Héldengedicht

n -(e)s, -e гераі́чная палма; былі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gedícht

n -(e)s, -е верш, палма

das ist ein ~! — гэ́та цудо́ўна!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)