палко́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Афіцэрскае званне, чын, рангам вышэйшы за падпалкоўніка і ніжэйшы за генерал-маёра, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. палко́ўніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палко́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. палко́ўнік палко́ўнікі
Р. палко́ўніка палко́ўнікаў
Д. палко́ўніку палко́ўнікам
В. палко́ўніка палко́ўнікаў
Т. палко́ўнікам палко́ўнікамі
М. палко́ўніку палко́ўніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

палко́ўнік м. полко́вник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палко́ўнік, ‑а, м.

1. Афіцэрскае званне або чын, які ідзе за званнем падпалкоўніка. Палкоўнік ганарыўся тым, што ён, кадравы афіцэр, .. вырас ад капітана да палкоўніка, мае сем узнагарод. Шамякін. // Асоба, якая носіць гэтае званне. Пажылы, друзлы сівавусы палкоўнік сядзеў у штабе польскай дывізіі. Колас.

2. Уст. Камандзір палка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палкоўнік

т. 12, с. 13

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

палко́ўнік м вайск Óberst m -en, -en і m -es, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Палко́ўнік ’афіцэрскае званне або чын’ (ТСБМ). З польск. pułkownik < pułk ’полк’, як і рус. полко́вник (гл. Брукнер, 448; Фасмер, 3, 311).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

генера́л-палко́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. генера́л-палко́ўнік генера́л-палко́ўнікы
Р. генера́л-палко́ўніка генера́л-палко́ўнікаў
Д. генера́л-палко́ўніку генера́л-палко́ўнікам
В. генера́л-палко́ўніка генера́л-палко́ўнікаў
Т. генера́л-палко́ўнікам генера́л-палко́ўнікамі
М. генера́л-палко́ўнікы генера́л-палко́ўніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

палко́ўнік-інжыне́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. палко́ўнік-інжыне́р палко́ўнікі-інжыне́ры
Р. палко́ўніка-інжыне́ра палко́ўнікаў-інжыне́раў
Д. палко́ўніку-інжыне́ру палко́ўнікам-інжыне́рам
В. палко́ўніка-інжыне́ра палко́ўнікаў-інжыне́раў
Т. палко́ўнікам-інжыне́рам палко́ўнікамі-інжыне́рамі
М. палко́ўніку-інжыне́ру палко́ўніках-інжыне́рах

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

інжыне́р-палко́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. інжыне́р-палко́ўнік інжыне́р-палко́ўнікі
Р. інжыне́р-палко́ўніка інжыне́р-палко́ўнікаў
Д. інжыне́р-палко́ўніку інжыне́р-палко́ўнікам
В. інжыне́р-палко́ўніка інжыне́р-палко́ўнікаў
Т. інжыне́р-палко́ўнікам інжыне́р-палко́ўнікамі
М. інжыне́р-палко́ўніку інжыне́р-палко́ўніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)