пале́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пале́я пале́і
Р. пале́і пале́й
Д. пале́і пале́ям
В. пале́ю пале́і
Т. пале́яй
пале́яю		 пале́ямі
М. пале́і пале́ях

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пале́я ж., обл. поло́льщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палея́ ист. лит. паляя́, -ляі́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паляя́, -ляі́ ж., ист., лит. палея́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Паляя́ ’помнік старажытнарускай пісьменнасці, у якім падаюцца падзеі, апісаныя ў Старым завеце’ (ТСБМ). Рус. палея́ ’названне першых васьмі кніг Старога завету’, рус.-ц.-слав. палея. З грэч. Παλαιά ’Стары (завет)’ (гл. Фасмер, 3, 192).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)