палемі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. палемі́стка палемі́сткі
Р. палемі́сткі палемі́стак
Д. палемі́стцы палемі́сткам
В. палемі́стку палемі́стак
Т. палемі́сткай
палемі́сткаю		 палемі́сткамі
М. палемі́стцы палемі́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

палемі́стка ж. полеми́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палемі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да палеміст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палемі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які ўмее ці любіць палемізаваць.

|| ж. палемі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

полеми́стка палемі́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)