палемізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; незак., з кім-чым.

Весці палеміку.

П. з дакладчыкам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палемізава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. палемізу́ю палемізу́ем
2-я ас. палемізу́еш палемізу́еце
3-я ас. палемізу́е палемізу́юць
Прошлы час
м. палемізава́ў палемізава́лі
ж. палемізава́ла
н. палемізава́ла
Загадны лад
2-я ас. палемізу́й палемізу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час палемізу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

палемізава́ць несов. полемизи́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палемізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак.

Весці палеміку; спрачацца, пярэчыць. Вера некалькі разоў лавіла сябе на тым, што не згаджаецца з Рамірам і ў той жа час не хоча з ім палемізаваць. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палемізава́ць polemisíeren vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

палемізава́ць

(фр. polémiser, ад гр. polemizo = ваюю)

весці палеміку, спрачацца, пярэчыць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палемізава́ць

(фр. polémiser, ад гр. polemizo = ваюю)

весці палеміку, спрачацца, пярэчыць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

полемизи́ровать несов. палемізава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палемі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які ўмее ці любіць палемізаваць.

|| ж. палемі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палемі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто ўмее або любіць палемізаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)