палеацэ́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. палеацэ́н
Р. палеацэ́ну
Д. палеацэ́ну
В. палеацэ́н
Т. палеацэ́нам
М. палеацэ́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

палеацэ́н, -ну м., геол. палеоце́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палеацэ́н

(ад палеа- + -цэн)

ранняя эпоха палеагену ў геалагічнай гісторыі Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеоце́н геол. палеацэ́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палеацэ́навы

(ад палеа- + цэн);

п-ая эпоха — тое, што і палеацэн.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)