паланёны - Пошук

паланё́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	паланё́ны	паланё́ная	паланё́нае	паланё́ныя
Р.	паланё́нага	паланё́най паланё́нае	паланё́нага	паланё́ных
Д.	паланё́наму	паланё́най	паланё́наму	паланё́ным
В.	паланё́ны (неадуш.) паланё́нага (адуш.)	паланё́ную	паланё́нае	паланё́ныя (неадуш.) паланё́ных (адуш.)
Т.	паланё́ным	паланё́най паланё́наю	паланё́ным	паланё́нымі
М.	паланё́ным	паланё́най	паланё́ным	паланё́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

паланё́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	паланё́ны	паланё́ная	паланё́нае	паланё́ныя
Р.	паланё́нага	паланё́най паланё́нае	паланё́нага	паланё́ных
Д.	паланё́наму	паланё́най	паланё́наму	паланё́ным
В.	паланё́ны (неадуш.) паланё́нага (адуш.)	паланё́ную	паланё́нае	паланё́ныя (неадуш.) паланё́ных (адуш.)
Т.	паланё́ным	паланё́най паланё́наю	паланё́ным	паланё́нымі
М.	паланё́ным	паланё́най	паланё́ным	паланё́ных

Кароткая форма: паланё́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

паланёны прям., перен. пленённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паланёны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад паланіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паланёны gefángen, gefángen genómmen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пленённый

1. узя́ты ў пало́н, паланёны, запало́нены;

2. перен. паланёны, запало́нены; (очарованный) зачарава́ны; (привлечённый) прыва́блены; (увлечённый) захо́плены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

captive² [ˈkæptɪv] adj.

1. пало́нны, паланёны

2. зачарава́ны, заваро́жаны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

urzeczony

1. зачараваны; паланёны, захоплены;

2. сурочаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

captive

[ˈkæptɪv]

1.

n.

зьняво́лены -ага m., вя́зень-ьня m., пало́ньнік -а m.

2.

adj.

1) зьняво́лены, паланёны

a captive soldier — пало́нны -ага m.

2) зачарава́ны (каха́ньнем)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ВА́ЦЛАЎ IV

(Václav; 26.2.1361 — 16.8.1419),

чэшскі кароль з 1378, імператар «Свяшчэннай Рымскай імперыі» [1378—1400]. Сын Карла IV, з Люксембургскай дынастыі. У ходзе барацьбы з кааліцыяй чэш. феадалаў двойчы паланёны (1394, 1402). Каб спыніць сепаратызм і захаваць цэласнасць чэш. дзяржавы, стварыў у 1396 пастаянны каралеўскі савет з буйных феадалаў. У 1400 скінуты курфюрстамі з ням. прастола. У апошнія гады яго кіравання ў Чэхіі пачаўся Гусіцкі рэвалюцыйны рух. Пэўны час Вацлаў падтрымліваў рэфарматарскую дзейнасць Я.Гуса.

т. 4, с. 47

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Verbum