пала́дый

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пала́дый
Р. пала́дыю
Д. пала́дыю
В. пала́дый
Т. пала́дыем
М. пала́дыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пала́дый, -дыю м., хим. палла́дий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пала́дый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, метал серабрыста-белага колеру з групы плаціны, які прымяняецца ў якасці каталізатара.

[Лап. Palladium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паладый 3/75

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

паладый

т. 11, с. 534

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Паладый 8/36, 415 (табл.), 468

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пала́дый м. хім. Palládium n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пала́дый

(лац. Palladium, ад гр. Palladion)

l) статуя ўзброенага бажаства, часцей за ўсё Афіны Палады, якая, як лічылі старажытныя грэкі і рымляне, ахоўвала горад ад небяспекі;

2) хімічны элемент, метал серабрыста-белага колеру, які выкарыстоўваецца ў ювелірнай справе, тэхніцы і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палла́дий хим. пала́дый, -дыю м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Palládium

n -s пала́дый

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)