пакупе́ц

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пакупе́ц пакупцы́
Р. пакупца́ пакупцо́ў
Д. пакупцу́ пакупца́м
В. пакупца́ пакупцо́ў
Т. пакупцо́м пакупца́мі
М. пакупцу́ пакупца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакупе́ц, -пца́ м., разг., см. пакупні́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакупе́ц, ‑пца, м.

Разм. Тое, што і пакупнік. Коні тупаюць памалу і як бы прыслухоўваюцца да гутарак гаспадароў з пакупцамі. Бядуля. Здзівіўся дужа дзед, калі пакупец пачаў адлічваць яму грошы папяровымі маркамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

покупа́тель пакупні́к, -ка́ м.; (покупщик) устар. пакупе́ц, -пца́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

покупщи́к уст. пакупні́к, -ка́ м., уст. пакупе́ц, -пца́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

buyer

[ˈbaɪər]

n.

паку́пнік -а́ m., паку́пніца f.; пакупе́ц -ца́ m.; ску́пнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пакупнік; купец, пакупец (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)