пакрыві́ць гл. крывіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакрыві́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пакрыўлю́ пакры́вім
2-я ас. пакры́віш пакры́віце
3-я ас. пакры́віць пакры́вяць
Прошлы час
м. пакрыві́ў пакрыві́лі
ж. пакрыві́ла
н. пакрыві́ла
Загадны лад
2-я ас. пакрыві́ пакрыві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пакрыві́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакрыві́ць сов.

1. (сделать кривым) искриви́ть; перекоси́ть;

2. (перекосить в гримасе — нек-рое время) покриви́ть, помо́рщить;

◊ п. душо́й — покриви́ть душо́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакрыві́ць, ‑крыўлю, ‑крывіш, ‑крывіць; зак., каго-што.

Зрабіць крывым, няроўным, перакошаным; пахіліць. Пакрывіць раму. □ Ні вецер .. [стог] не пакрывіць, ні завіруха, і не пацячэ ён нідзе. Кулакоўскі. // На некаторы час скрывіць у грымасе твар, рот, губы ад незадавальнення ці якога‑н. іншага пачуцця. Эма, ухмыльнуўшыся, пакрывіла вусны: — І зусім тут нічога цікавага... Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыві́ць, крыўлю́, кры́віш, кры́віць; кры́ўлены; незак., што.

1. Рабіць крывым, перакошаным, выгнутым.

К. абцасы.

2. Перакошваць у грымасе (пра твар, губы, рот і пад.)

К. губы.

◊

Крывіць душой — гаварыць няшчыра, не так, як падказвае сумленне.

|| зак. пакрыві́ць, -крыўлю́, -кры́віш, -кры́віць; -кры́ўлены і скрыві́ць, скрыўлю́, скры́віш, скры́віць; скры́ўлены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

покриви́ть сов. пакрыві́ць, скрыві́ць;

◊

покриви́ть душо́й пакрыві́ць душо́й;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакры́ўлены искри́вленный, искривлённый, переко́шенный; см. пакрыві́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паку́рчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

1. звычайна безас. Звесці курчам. Рукі пакурчыла.

2. Пагнуць, пакрывіць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

покоси́ть​II сов. (искривить) пакасі́ць, скасі́ць; (сделать кривым) пакрыві́ць, скрыві́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакараба́ціць, ‑бачу, ‑баціш, ‑баціць; зак., што.

Зрабіць карабатым; пакрывіць, пагнуць. Пакарабаціць ліст жалеза. / у безас. ужыв. Дождж рунь спаласкаў, Вяз пакарабаціла. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)