пако́шаны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пако́шаны |
пако́шаная |
пако́шанае |
пако́шаныя |
| Р. |
пако́шанага |
пако́шанай
пако́шанае |
пако́шанага |
пако́шаных |
| Д. |
пако́шанаму |
пако́шанай |
пако́шанаму |
пако́шаным |
| В. |
пако́шаны (неадуш.)
пако́шанага (адуш.) |
пако́шаную |
пако́шанае |
пако́шаныя (неадуш.)
пако́шаных (адуш.) |
| Т. |
пако́шаным |
пако́шанай
пако́шанаю |
пако́шаным |
пако́шанымі |
| М. |
пако́шаным |
пако́шанай |
пако́шаным |
пако́шаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пако́шаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пако́шаны |
пако́шаная |
пако́шанае |
пако́шаныя |
| Р. |
пако́шанага |
пако́шанай
пако́шанае |
пако́шанага |
пако́шаных |
| Д. |
пако́шанаму |
пако́шанай |
пако́шанаму |
пако́шаным |
| В. |
пако́шаны (неадуш.)
пако́шанага (адуш.) |
пако́шаную |
пако́шанае |
пако́шаныя (неадуш.)
пако́шаных (адуш.) |
| Т. |
пако́шаным |
пако́шанай
пако́шанаю |
пако́шаным |
пако́шанымі |
| М. |
пако́шаным |
пако́шанай |
пако́шаным |
пако́шаных |
Кароткая форма: пако́шана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пако́шаны I поко́шенный; см. пакасі́ць I
пако́шаны II ско́шенный; см. пакасі́ць II 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пако́шаны 1, ‑ая, ‑ае.
Перакошаны, скрыўлены. Пакошаная рама.
пако́шаны 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад пакасіць 2 (у 1, 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
поко́шенныйI с.-х. пако́шаны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
поко́шенныйII пако́шаны, ско́шаны; пакры́ўлены, скры́ўлены; см. покоси́тьII.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
переко́шенныйII перако́шаны, мног. паперако́шваны, пако́шаны, ско́шаны на́нава; см. перекоси́тьII.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крывабо́кі, ‑ая, ‑ае.
Са скрыўленым бокам або бакамі. [Арцём] крывабокі, пашкоджана шыя, жыве бабылём у маленькай хацінцы. Навуменка. // Нахілены, пакошаны на адзін бок. Крывабокая, абточаная ўся шашалем шафа стаяла адцягненая ад сцяны. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Скос ‘валок скошанай травы’ (ТС), ‘пакошаны луг’ (крыч., ДАБМ, камент., 856), ско́ша ‘тс’ (лельч., там жа), ско́скі ‘апошні дзень касьбы’ (Варл.). Ад скасіць (гл. касіць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
АРО́ЧКА Мікола
(Мікалай Мікалаевіч; н. 10.12.1930, в. Вецявічы Слонімскага р-на Гродзенскай вобл.),
бел. паэт, літ.-знавец, крытык, празаік, перакладчык. Д-р філал. н. (1981). Скончыў БДУ (1956). З 1966 у Ін-це л-ры АН Беларусі. Друкуецца з 1949. Першы зб. паэзіі «Не ўсе лугі пакошаны...» (1958). У паэзіі Арочкі спалучаюцца лірызм, задушэўнасць інтанацый, роздум пра мінулае Бацькаўшчыны, трагізм вайны, што апаліла маленства паэта, складаныя праблемы сучаснасці (зб. «Ветраломная паласа», 1962; «Крылатае семя», 1967; «Кветкі бяссмертніка», 1972; «Матчына жыта», 1978; «Падземныя замкі», 1986). Адрадзіў ў сучаснай бел. л-ры жанр драм. паэмы («Курганне», 1980; «Крэва», 1982; «Шляхі і краты», 1984; «Судны дзень Скарыны», 1991). Аўтар аповесці «Хай расце маладая таполя» (1963), зб. вершаў для дзяцей «У птушынай вёсцы» (1964). Даследуе сучасную бел. паэзію, жанр паэмы, літ. ўзаемасувязі (кн. «Валянцін Таўлай», 1969; «Сучасная беларуская паэзія», 1976; «Беларуская савецкая паэма», 1979; «Максім Танк», 1984; «Пад высокай зоркай: Паэзія М.Ю.Лермантава ў творчым лёсе Аркадзя Куляшова», 1990).
Тв.:
Колас на ржышчы: Выбр. Мн., 1980;
Памяць зярнятаў: Выбр. Мн., 1991.
І.У.Саламевіч.
т. 1, с. 502
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)