пако́вачны гл. пакоўка².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пако́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пако́вачны пако́вачная пако́вачнае пако́вачныя
Р. пако́вачнага пако́вачнай
пако́вачнае		 пако́вачнага пако́вачных
Д. пако́вачнаму пако́вачнай пако́вачнаму пако́вачным
В. пако́вачны (неадуш.)
пако́вачнага (адуш.)		 пако́вачную пако́вачнае пако́вачныя (неадуш.)
пако́вачных (адуш.)
Т. пако́вачным пако́вачнай
пако́вачнаю		 пако́вачным пако́вачнымі
М. пако́вачным пако́вачнай пако́вачным пако́вачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пако́вачны тех. поко́вочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пако́вачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да пакоўкі ​2. Паковачнае жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пако́ўка², -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -ко́вак, ж. (спец.).

Загатоўка, апрацаваны каваннем або штампаваннем кавалак металу.

|| прым. пако́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поко́вочный техн. пако́вачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)