паклё́пніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. паклё́пніцтва
Р. паклё́пніцтва
Д. паклё́пніцтву
В. паклё́пніцтва
Т. паклё́пніцтвам
М. паклё́пніцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паклёпніцтва ср. клевета́ ж., кля́узничество, я́бедничество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паклёпніцтва, ‑а, н.

Узвядзенне паклёпу; нагаворы. Дабіўся [Кавалеўскі] .. высокага становішча сваёй празмернай сабачай адданасцю пану, розным паклёпніцтвам на людзей з двара і подлым падхалімажам. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паклёпніцтва н. Verléumdung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паклёпнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак., на каго-што.

Распаўсюджваць пра каго-, што-н. заведама лжывыя чуткі.

|| зак. напаклёпнічаць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. паклёпніцтва, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́бедничество разг. паклёпніцтва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кля́узничество паклёпніцтва, -ва ср.; ка́верзніцтва, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Lásterhaftigkeit

f - кашчу́нства, блюзне́рства; паклёпніцтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фіска́льства, ‑а, н.

1. Гіст. Дзейнасць фіскала (у 1 знач.).

2. перан. Паводзіны фіскала (у 2 знач.); паклёпніцтва. Зараз .. [Жыгоцкаму] чамусьці здалося, што калі ён зойдзе цяпер са скаргай на Лебедзева, Мешчаракоў абавязкова ўспрыме яе не інакш як звычайнае фіскальства. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

slander

[ˈslændər]

1.

n.

1) Law ілжы́вае абвінава́чаньне; паклёп -у m.

2) нагаво́ры pl. only, паклёпніцтва n.

2.

v.i.

нагаво́рваць, займа́цца нагаво́рамі, паклёпнічаць

3.

v.t.

абылга́ць, абгавары́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)