пакаўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пакаўны́ пакаўна́я пакаўно́е пакаўны́я
Р. пакаўно́га пакаўно́й
пакаўно́е		 пакаўно́га пакаўны́х
Д. пакаўно́му пакаўно́й пакаўно́му пакаўны́м
В. пакаўны́ (неадуш.)
пакаўно́га (адуш.)		 пакаўну́ю пакаўно́е пакаўны́я (неадуш.)
пакаўны́х (адуш.)
Т. пакаўны́м пакаўно́й
пакаўно́ю		 пакаўны́м пакаўны́мі
М. пакаўны́м пакаўно́й пакаўны́м пакаўны́х

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакаўны́, ‑ая, ‑ое.

Тое, што і пакоўны. Недалёка ад Барак у чыстым полі адзінока стаялі пакаўное панскае гумно і старая хата. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)