пака́шліванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пака́шліванне
Р. пака́шлівання
Д. пака́шліванню
В. пака́шліванне
Т. пака́шліваннем
М. пака́шліванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пака́шліванне ср. пока́шливание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пака́шліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пакашліваць; а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пака́шліванне н. Hüsteln n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пака́шліваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Злёгку, з перапынкамі кашляць.

Чалавек курыў і пакашліваў.

|| наз. пака́шліванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пярхо́та, -ы, ДМ -хо́це, ж. (разм.).

Сухі кашаль, пакашліванне ад перасыхання, раздражнення ў горле.

|| прым. пярхо́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Geräusper

n -s пака́шліванне, адка́шлі- ванне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

chrząkanie

н.

1. пакашліванне;

2. рохканне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пярхо́та, ‑ы, ДМ ‑хоце, ж.

Разм. Сухі кашаль, пакашліванне ад перасыхання, раздражнення ў горле; перханне. [Антон Жывіцкі], каб задушыць кашаль, — зняў з шыі хустку і амаль цэлы дзень, аж пакуль не мінулася пярхота, заціскаў ёю рот і нос. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кра́канне н.

1. (качкі) Schnáttern n -s, Geschnátter n -s;

2. разм. Räuspern n -s, Hüsteln n -s (пакашліванне); Ächzen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)