Verbum

анлайнавы слоўнік

пакары́ць, -кару́, -ко́рыш, -ко́рыць; -ко́раны; зак., каго-што.

1. Падпарадкаваць сваёй уладзе, заваяваць.

П. крэпасць.

Чалавек пакарыў космас.

2. перан. Выклікаць у каго-н. сімпатыю, давер да сябе.

П. дзявочае сэрца.

|| незак. пакара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. пакарэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакары́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	пакару́	пако́рым
2-я ас.	пако́рыш	пако́рыце
3-я ас.	пако́рыць	пако́раць
Прошлы час
м.	пакары́ў	пакары́лі
ж.	пакары́ла
н.	пакары́ла
Загадны лад
2-я ас.	пакары́	пакары́це
Дзеепрыслоўе
прош. час	пакары́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакары́ць I сов.

1. покори́ть, подчини́ть;

2. (внушить симпатию) покори́ть

пакары́ць II (што) сов. снять кору́ (с чего), очи́стить от коры́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакары́ць ¹, ‑кару, ‑корыш, ‑корыць; зак., каго-што.

1. Сілай, прымусам падпарадкаваць сваёй уладзе; заваяваць. Лютым ворагам не ўдасца Ланцугамі, чорнай здрадай, Пакарыць, закуць навекі Слаўных сокалаў Элады. Танк. // перан. Асвоіць што‑н., авалодаць чым‑н. Глыбіню азёр і сілу рэк, Нават сонца яснае і зоры — Пакарыў упарты чалавек. Броўка.

2. Моцна ўздзейнічаць, падпарадкаваць сабе. Зморанага, пасля душэўных пакут, .. [Пятра] вельмі расчуліла і пакарыла ласкавасць Любы і гаспадыні. Шамякін. — Вось яна, сіла праўды і ўпэўненасці, якая павінна пакарыць увесь свет, — нібы сам сабе прамовіў Карэджы. Маўр. // перан. Выклікаць сімпатыю, давер. Хлопцы і не падазравалі, што радыстка мяне пакарыла больш як каго, толькі я гэта старанна хаваў. Карпюк.

пакары́ць ², ‑кару, ‑корыш, ‑корыць; зак., што.

Акарыць усё, многае. Пакарыць усё бярвенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакары́ць разм. гл. скарыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пакара́ць² гл. пакарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скары́ць, скару́, ско́рыш, ско́рыць; ско́раны; зак. (разм.).

Тое, што і пакарыць.

|| незак. скара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

покори́ть^I сов. (подчинить) пакары́ць; (завоевать) заваява́ць, мног. пазаваёўваць;

◊

покори́ть се́рдце пакары́ць сэ́рца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скары́ць сов., см. пакары́ць I ¹

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакарэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пакарыць ¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)