Verbum

анлайнавы слоўнік

пакамячы́цца гл. камячыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакамячы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакамячы́цца сов. ско́мкаться, помя́ться, смя́ться, измя́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакамячы́цца, ‑мечыцца; зак.

Стаць пакамечаным, памяцца. Адзенне пакамячылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камячы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ме́чыцца; незак.

1. Мець уласцівасць рабіцца мятым, ператварацца ў камякі.

Папера лёгка камечыцца.

2. Збірацца ў складкі, мяцца.

|| зак. пакамячы́цца, -ме́чыцца (да 2 знач.) і скамячы́цца, -ме́чыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

иско́мкаться пакамячы́цца, скамячы́цца, ско́мкацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

склы́чыцца, ‑чыцца; зак.

Зблытацца, ускудлаціцца, пакамячыцца. Валасы склычыліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакамячы́цца, ‑мечыцца; зак.

Разм. Скамячыцца, пакамячыцца — пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перемя́ться (измяться) перамя́цца, памя́цца; перакамячы́цца, пакамячы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

помя́ться^I сов.

1. памя́цца; пакамячы́цца;

2. паці́скацца, падушы́цца; паце́рціся, патаўчы́ся; см. мя́ться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)